Κάλαντα του Λαζάρου?
Να τα πούμε;
Το Σάββατο του Λαζάρου, ο λαός γιορτάζει την «πρώτη Λαμπρή», την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου.
Στα πλαίσια του μαθήματος της Μουσικής Αγωγής, με τους μαθητές της Ε΄ Τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, γυρίσαμε πίσω στο χρόνο? Προσπαθήσαμε να αναβιώσουμε με τον δικό μας τρόπο, ένα έθιμο του λαού μας, που συνδέεται με τις λατρευτικές εκδηλώσεις του Πάσχα, «Τα λαζαρικά» που από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.
Λίγα λόγια για το έθιμο?
Από τα χαράματα την ημέρα του Λαζάρου, το χωριό άλλαζε τόνο ζωής.Στις γειτονιές αντιλαλούσε ο σκοπός του Λάζαρη. Τα παιδιά από πολλές μέρες πριν βρίσκονταν στο πόδι. Έπρεπε να εξασφαλίσουν τη συντροφιά για το Λάζαρη! Ποτέ δεν πήγαινε κανένας μόνος. Έφτιαχναν συντροφιές δύο τριών ατόμων για καλύτερη απόδοση στο τραγούδι, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας ένα ομοίωμα του Λαζάρου προκειμένου να συμβολίσουν τη νίκη του Χριστού στο Θάνατο, αλλά και για να δηλώσουν την ανάσταση της φύσης!
Το καλάθι για τα αυγά ήταν το κυρίαρχο στοιχείο, χωρίς καλάθι δεν πήγαινε κανένας για κάλαντα. Λάζαρης σήμαινε αυγά, γιατί αυτά κυρίως έδιναν οι νοικοκυρές αλλά και φρούτα, καρπούς? σπανιότερα χρήματα.
Οι «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», κοπέλες και γυναίκες, αλλά και παιδιά που τραγουδούσαν τα κάλαντα, την παραμονή της γιορτής μάζευαν λουλούδια, με τα οποία στόλιζαν τα καλαθάκια τους. Μέσα σε αυτό ο καθένας της παρέας έβαζε ένα αβγό, για φώλι, ώστε να βλέπουν οι κυράδες την επόμενη μέρα ότι κι οι άλλες έδωσαν αυγό για να παρακινηθούν να δώσουν κι αυτές. Για να μη σπάνε τα αυγά μέσα σε αυτό έβαζαν λίγο κοπανισμένο λινάρι, ή λίγο μαλλί ή αν δεν είχαν απ ΄αυτά έβαζαν λίγα άχυρα.
Στη μνήμη του Λαζάρου, οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ψωμιά ή ειδικά κουλούρια, που λέγονται «λαζαρούδια» ή «λαζόνια» ή «λαζαράκια». Πρόκειται για μικρά ψωμάκια φτιαγμένα σε σχήμα ανθρώπου. Μέσα στη ζύμη έβαζαν μέλι ή καρύδια ή σταφίδες ή ότι άλλο έβαζε ο κάθε τόπος. Το έθιμο λέει: «Λάζαρο αν δε πλάσεις ψωμί δε θα χορτάσεις»
Τα δικά μας λαζαράκια!
Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΑΣ!
Το Σάββατο του Λαζάρου αποτελεί μία από τις σημαντικές ημέρες για την Ορθοδοξία, καθώς σηματοδοτεί μια μέρα θανάτου και ζωής ταυτόχρονα. Σπάνια θα ακούσει κανείς, στις μέρες μας, τα κάλαντα, είναι όμως από τα παλιότερα έθιμα για την ημέρα αυτή. Εμείς, ψάλλαμε τα Βυζαντινά Κάλαντα.
ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Πού΄σουν Λάζαρε, πού η φωνή σου
όπου σε κλαίγαν οι αδερφοί σου;
Ήμουνα στη γη παραχωμένος,
και με τους νεκρούς ανταμωμένος.
Τα χεράκια μου σταυροδεμένα,
τα ποδάρια μου ανταμωμένα.
Τα ματάκια μου γιομάτα δάκρυ,
και το στόμα μου πικρό φαρμάκι.
Κι ήρθεν ο Χριστός και ξύπνησέ με
κι΄απ΄ το μνήμα μου εσήκωσέ με.
Ήρθ΄ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια,
ήρθ΄η Κυριακή που τρών τα ψάρια.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΕΝΘΥΜΙΟ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ!
Από την ομάδα εργασίας: μαθητές της Ε΄τάξης και
την υπεύθυνη εκπαιδευτικό: Πάρρυ Λουμίτη
Σας ευχόμαστε?Το Θείο φως της Ανάστασης να λάμψει στη ζωή σας κι όλου του κόσμου οι χαρές να΄ ναι πάντα μαζί σας?
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!